ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΝΘΕΤΟ της Κικής Δημουλά
Από την ποιητική συλλογή ΧΑΙΡΕ ΠΟΤΕ


Σε κάποιαν ακανθώθη εντολή τότε
Πιάστηκε η ωραία κουνουπιέρα μου
Και με καταφάγανε τα φτερωτά βομβώδη
Είμαι.
Ανέβηκα στο πρώτο φορτηγό κλάμα
Που περνούσε και γεννήθηκα στην Αθήνα.

Μεγάλο σπρωξίδι, περίμεναν πίσω από μένα
Να γεννηθούν οι άλλοι ουρές εκατομμύρια.
Πίσω από μένα κι όμως πρόφτασαν όλοι αυτοί να είναι σήμερα
Διαπρεπώς νεότεροί μου.

Εκείνη η μάνα-μέρα μου πέθανε
Στη γέννα δεν με γνώρισε.

Ξαναγεννήθηκα μετά
Σε διάφορες πρωτεύουσε
Ανάλογα που μ’έσπερνε κάθε φορά
Το πάμφωτο κάποιας πυγολαμπίδας.
Κι άντε πάλι να σαλτάρω σε όποιο φορτηγό
Κλάμα νεογέννητη ξανά.

Μίλησα νωρίς. Είπα:θυμάμαι
Φουρκίστηκε η μάνα μου, μη βάζεις
Όλα τα παλιοπράματα από χάμω στο στόμα σου.

Μεγάλωσα αυτοδίδακτα ακούγοντας το κύμα
Τι φυσικά μετακινεί τα βότσαλα
Κρυφακούγοντας τον κρότο
Της εύκολης σύνθλιψης
Προηγούμενων θέσεων.

Μετέφρασα ηχώ σε πολλά ξένα λάθη.
Δαπάναις μου ασφαλτόστρωσα το ανώφελο
Για να κυκλοφορεί ασκόνιστος ο χωματόκοσμος.

Εκλαϊκευσε το ένα σε πολλά.
Απέδειξα μαθηματικώς
Πώς με τη μέθοδο των δύο είναι αδύνατο
Το μέτρημα των άστρων. Ο καθένας βγάζει
Διαφορετικό αποτέλεσμα απομάκρυνσης.

Έλαβα μέρος σε πολλές παραδοχές.
Έκανα τατουάζ με λεπτοδείχτες
Και άκουσα το γήρας των σειρήνων
Χωρίς να δεθώ σε κατάρτια.
Το μετρικό μου από το θαύμα
Το παραχώρησα στο θαύμα.

Μετά τη δωρεά του σώματός σου στο θυμάμαι
Σ’ αυτά τα παλιοπράματα που έβαζα στο στόμα μου
Από χάμω και θύμωνε η μάνα μου
Ζήσανε εκείνα καλά
Κι εσύ θαρρώ ακόμα καλύτερα.