ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΠΟΥ................ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ



"Η συνήθεια! τα ρυθμίζει όλα επιδέξια, αλλά σιγά-σιγά,- κι αφήνει στην αρχή τη σκέψη μας να υποφέρει για βδομάδες σε μια κατάσταση προσωρινότητας, -αλλά η σκέψη μας μολαταύτα την αποδέχεται με χαρά, γιατί χωρίς τη συνήθεια και με τα δικά της μόνο μέσα, η σκέψη μας θα ήταν ανίκανη να κάνει για μας κατοικήσιμο ένα σπίτι."

..................................................

"Ισως η ακινησία που'χουν τα πράγματα τριγύρω μας να τους επιβάλλεται απο τη βεβαιότητά μας πως είναι αυτά κι όχι άλλα, απ΄την ακινησία της σκέψης μας απέναντί τους. ....Η Μνήμη, η μνήμη που είχαν τα πλευρά, τα γόνατα, οι ώμοι του, του προσφέρανε διαδοχικά πολλά απ' τα δωμάται όπου είχε κοιμηθεί, ενώ ολόγυρά του οι αόρατοι τοίχοι, αλλάζοντας θέση ανάλογα με το σχήμα του δωματίου που'χε φανταστεί στροβιλίζονταν μέσ' τα σκοτάδια."

...................................................

...."αυτό το άγχος γεννιέται όταν νοιώθεις πώς το πλάσμα που αγαπάς βρίσκεται σ'εναν τόπο απολαύσεων απ' όπου απου΄σιάζεις, κι όπου δεν μπορείς να το ανταμώσεις, του το πρωτογνώρισε ο έρωτας, ο έρωτας για τον οποίο με κάποιο τρόπο το άγχος αυτό προορίζεται, ο έρωτας που θα το κυριαρχήσει και θα το εξειδανικεύσει. Οταν όμως, όπως στην περίπτωσή μου, το άγχος αυτό έχει εισχωρήσει μέσα μας πριν ακόμα εμφανιστεί ο έρωτας στη ζωή μας, το άγχος μετεωρίζεται περιμένοντάς τον, αόριστο κι ελεύθερο χωρίς προσδιορισμένη εξάρτηση, υπηρετώντας μια μέρα το ένα και μια μέρα το άλλο συναίσθημα, άλλοτε τη στοργή για τους γονείς ή τη φιλία για έναν σύντροφο....."

"Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" Μαρσέλ Προύστ (Απο τη μεριά του Σουάν)