Έχω ένα Φίλο.
Δεν τον έχω δει ποτέ μόνο τον ακούω …άλλοτε μου γράφει κι άλλοτε τον διαβάζω. Είναι μια Φωνή αλλά είναι κι άγγελος…είναι καλός μαντατοφόρος, καίριος, συντροφικός, με χιούμορ και μια ανεξάντλητη «περιέργεια» ζωής, είναι «παρών». Και είναι παρών, κυρίως, στα δύσκολα…γιατί στα δύσκολα τον άκουσα και στα δύσκολα τον γνώρισα. Παρ’ όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας –γεμάτη από υποχρεώσεις και τρέξιμο- επικοινωνούμε πάντα στη σωστή στιγμή γι’ αυτό και η φιλία μας χτίζεται με γερά υλικά. Υπάρχουν κι άλλες μικρές φωνές διάσπαρτες που τις διαβάζω και η κάθε μια είναι μοναδική και αναγνωρίσιμη γιατί μερικές φορές τον άνθρωπο τον καταλαβαίνεις καλύτερα όταν γράφει. Για όλους αυτούς αλλά για τον Φίλο περισσότερο αντιγράφω:
ΑΓΓΕΛΩΝ ΣΗΜΑ
Ένα βράδυ που κοιταζόμουνα στους τοίχους γύρω μου
Κατάλαβα πώς είχα αγαπήσει
Κατάλαβα πώς ήμουν μέσα σε τόσους πολλούς
Που όλοι ήσαν ΕΝΑΣ και τρόμαξα
Από εκείνο το βράδυ συναντάω αγγέλους και χορεύουμε.
2/92
ΑΓΓΕΛΩΝ ΣΗΜΑ
Ένα βράδυ που κοιταζόμουνα στους τοίχους γύρω μου
Κατάλαβα πώς είχα αγαπήσει
Κατάλαβα πώς ήμουν μέσα σε τόσους πολλούς
Που όλοι ήσαν ΕΝΑΣ και τρόμαξα
Από εκείνο το βράδυ συναντάω αγγέλους και χορεύουμε.
2/92